آدم بن محمد قلانسی بلخی

آدَمِ بْنِ مُحَمّدِ قَلانِسیِ بَلْخی، مُحدّث سدۀ 3ق /  9م. در بلخ زاده شده است. شهرت قلانسی او از آن روست كه مدتی به فروش قَلَنْسُوَة (نوعی كلاه) اشتغال داشته است. وی به تفویض متهم بوده و از احمد بن یونس نَسَوی، علی بن حسن بن هارون دقاق، علی بن محمد قمی و محمد بن شاذان بن نعیم نقل حدیث كرده است. مشهورترین مُحدّثی كه از او حدیث شنیده، محمد بن مسعود عیاشی (ه‍ م) است. كَشی برخی روایات او را آورده، اما طوسی این روایات را ضعیف شمرده است.

مآخذ

امین محسن، اعیان الشیعة، بیروت، دارالتعارف، 1403ق، 2 / 76ق؛ خویی، ابوالقاسم، معجم رجال الحدیث، بیروت، دارالزهراء، 1983م، 1 / 123-164؛ طوسی، محمد بن حسن، اختیار معرفةالرجال، به كوشش حسن مصطفوی، دانشگاه مشهد، 1348ش، صص 18، 19، 192، 487، 496، 533.